Waar kennen we Lex van?
Van het NOS-journaal waar hij jarenlang verslaggever is. Sinds de Arabische Lente is hij reizend verslaggever vanuit de Arabische wereld. Als we hem spreken, staat hij op het punt naar Syrië te vertrekken.
Wat zit er in je bagage?
“Mijn bagage bestaat voor het grootste deel uit spullen die ik niet nodig hoop te hebben. Een flinke koffer zit vol met een kogelvrij vest, een gasmasker en een medische kit voor zware verwondingen. Een plunjezak met nog eens zo’n setje gaat mee om mijn gidsen in de Arabische wereld te beschermen.
Weinig journalisten doen dat, maar ik voel me nou eenmaal vreselijk verantwoordelijk voor de mensen met wie ik werk. Ik heb ook nog een grote zwarte zeiltas mee, waarin een derde deel wordt ingenomen door twee militaire helmen, gevuld met noodrantsoenen, een waterzuiveraar en knijpkatten voor noodverlichting.
Plan B
In het midden van de zeiltas bulkt een doorzichtige zak vol kabels en kastjes die ik nodig heb als qua televisiemaken plan A faalt en plan B nodig is.
Dan is er nog een derde deel van de zeiltas over voor een paar t-shirts, een extra broek en nette overhemden die ik alleen draag als ik op tv moet optreden. Ik draag veertig kilo en het meeste heb ik dus zelden nodig.”
Wat heb je echt nodig?
“Wat ik echt nodig heb zit in mijn handbagage. Twee rugzakken. Ja, ik weet dat je eigenlijk maar 1 stuks handbagage mag meenemen, maar die regel overtreed ik elke vliegreis. Ik murmel wat over “tv”, “camera” en “computer” en overal mag ik door. Gelukkig. Eén rugzak bundelt mijn camera- en geluidset. De tweede rugzak is mijn digitale heiligdom: laptop, usb-disks en satelliettelefoon.
Je kunt me overal in de wereld neerzetten, ver verwijderd van elke vorm van beschaving, en toch lever ik dezelfde dag nog een reportage af voor het Acht Uur Journaal. ”
Gaat het wel eens mis?
“De bagage komt niet altijd aan op de luchthaven waar mijn reis eindigt. Dus dan moet ik een paar dagen wachten op spullen die ik eigenlijk niet nodig heb, althans als alles goed gaat. Maar ik sleep het allemaal vier of vijf keer per jaar mee, want als de nood aan de man komt kun je maar beter voorbereid zijn. “